The Fascinations
Oproep!
____________________________________________________________________________________________________________________________
The Fascinations: bezetting:
Boy Kneefel – gitaar en zang
Adri Sijs — zanger
Hans Pruimers — basgitaar
Henk Bouwer — drums
Fred Hillebrand—gitaar en toetsen
___________________________________________________________________________________________________________________
The Fascinations
Het moet zo rond 1962 geweest zijn. We waren altijd met een vriendenstel van zo’n man of 5 bij elkaar. Jongens uit de Enk, Middenenkweg, Zandloperweg, Toermalijnstraat.
Ikzelf woonde in de Griftstraat op nr.12. Veel oud Apeldoorners kennen dit misschien nog als het Tempelierenhuis. Mijn ouders zijn daar ooit gaan wonen in een soort van conciërge functie. Het was een verenigingsgebouw van de drankbestrijders organisatie ‘De Goede Tempelieren’. De vereniging hield er zijn vergaderingen en de zaal werd ook verhuurd aan anderen.
Zo werd er eens per week zitting gehouden door een paragnost en een kruidenarts. In 1962 werd er geen gebruik meer van gemaakt en de zaal werd onze woonkamer. Op zondagmorgen kwamen de jongens meestal na hun kerkbezoek naar de Griftstraat om mij uit m’n bed te pesten en koffie te drinken. Adrie Sijs, een van m’n vrienden en ik waren nogal gek van muziek. Ik had als kind wat pianolessen gehad maar Adrie had geen muzikale achtergrond. Niettemin besloten we om een bandje te beginnen en wereldberoemd te worden. Een jongensdroom dus.
Likkebaardend stonden we voor de etalage van een radiowinkel op de hoek van Hoofdstraat en Kapelstraat (Buter meen ik) waar een microfoon in stond die we inderdaad later na het bijeen schrapen van alle beschikbare financiële middelen hebben aangeschaft. In de muziekwinkel van Lenie Bossink (geweldige mensen) kochten we in de uitverkoop een snaretrommel en een bekken. Via een advertentie werden meerdere muzikanten aangetrokken en zo kon het gebeuren dat er drie gitaren allemaal hetzelfde open G-akkoord stonden te raggen aangevuld met pogingen van Adrie om te drummen en van mij piano te spelen.
Het moet vreselijk geweest zijn om aan te horen. Ik kan me nog een zangeresje herinneren die geen Engels kende en we schreven het dan voor haar op zoals je het moest uitspreken. Dingen zoals “wen ai sie joe wokking daun de striet’.
Zoals het gaat blijven er na een komen en gaan een paar mensen over die een wat meer serieus muziekhart hebben. Adrie bleek heel aardig te kunnen zingen. Ik had een gitaar aangeschaft en was fanatiek gaan oefenen zodat ik naast het elektronische Farfisa orgeltje ook wat ritmegitaar kon spelen. Henk Brouwer had bij de fanfare getrommeld en kon al snel redelijk goed drummen. Hans Pruimers had aanvankelijk op een gitaar met 4 snaren het bassen ontwikkeld en was inmiddels de trotse bezitter van een Hofner basgitaar.
Wat er echter nog ontbrak was een goede solo gitarist zoals je dat in die tijd noemde. Via een advertentie melde zich een zekere Boy Kneefel. Overmoedig als we waren nodigden we hem uit om op een avond te komen voorspelen. Over deze belachelijke vertoning hebben we het later nog vaak gehad. De man was ons ver voor en had al de nodige successen achter de rug. Hij was echter te beleefd om direct nee te zeggen en het heeft dan ook enkele weken geduurd voordat hij ons voorzichtig dorst te vertellen dat dit niet helemaal was wat hij zocht. Hij verliet de band en we waren terug bij af. We besloten om nog fanatieker te oefenen en verder te zoeken.
Poort van Kleef: vlnr. Hans Pruimers Boy Kneefel, Fred Hillebrand
Hans Pruimers, Adrie Sijs,
Boy Kneefel en Fred Hillebrand
Toen zich na enkele maanden de mogelijkheid voordeed dat we een optreden konden krijgen zaten we nog steeds zonder en hebben we Boy gevraagd om dat optreden mee te doen. Hij was zo vriendelijk om ja te zeggen. Waar het is geweest kan ik me absoluut niet meer herinneren maar het was een groot succes. De band had zich in korte periode erg ontwikkeld en Boy is niet meer weggegaan. De naam die we als eerste hadden uitgezocht (engels woordenboek open en woorden roepen tot dat er algemene goedkeuring werd gegeven) was Temptations. Er kwam al echter snel in Amerika een band in de hitparade met deze naam zodat we besloten om de naam te veranderen in Fascinations. Ons huis in de Griftstraat was het zenuwcentrum van de band. Mijn zus (Elske Brehler, later grafisch ontwerpster en kunstenaar) maakte een prachtig naambord en later de naam van de band op het voorvel van de basdrum.
Mijn moeder maakte van glitterstof jasjes. Adrie en ik zaten avond aan avond nummers uit te zoeken. Je weet wel, elke keer de arm van de pick-up optillen en een paar groeven terug weer laten zakken in de hoop dat je kon verstaan wat er werd gezongen of gespeeld op de plaat. Ik probeerde dan de noten op de piano terug te vinden en vertaalde die dan naar de gitaar. Later gaf Boy mij een boek waar schematische gitaar akkoorden in stonden. Daar werd het een stuk makkelijker door. Oefenen deden we in de kamer (voorheen zaal) en mijn ouders gingen dan in de voorkamer zitten of wandelen.
Ook de apparatuur stond in een hoekkast in de kamer opgeslagen. Vervoer gebeurde met mijn auto die ik speciaal voor dat doel had aangeschaft. Een oude Opel caravan 1958.
Alles kon er precies in als de achterbank was neergeklapt. Boy had ook een auto zodat het vervoer nooit problemen gaf. We hadden voor die tijd redelijke spullen. Een Dynacord zangversterker, galm en boxen. Ik had een Farfisa gitaarversterker waar ook het gelijknamige orgeltje op aangesloten was. Henk had een Beverly drumstel. Boy speelde op een Burns gitaar met Fender versterker. De bas installatie was dacht ik ook van Dynacord.
Het repertoire ? Ik heb geen idee. Ik kan me voor het overgrote deel niet meer voor de geest halen. Wel weet ik dat we rekening hielden met de wensen van de zaal. In die tijd waren het danszalen. Je speelde dus meestal 5 nummers en dan was het pauze. Boy deed dan een soort woody woodpecker na op z’n gitaar en iedereen rende dan naar de tafeltjes en stoelen waarna de obers in aktie kwamen. Wat ik nog wel weet is dat we een soort standaard repertoire hadden met wat Zuid-Amerikaanse nummers, wals en engels wals en voor noodgevallen een polonaise, aangevuld met zoveel mogelijk hit nummers van dat moment. We openden en sloten af met het nummer Caravan wat we in een soort (Indische) slobmaat speelden.
Fred Hillebrand – organ Henk Bouwer – drums
Waar speelden we? Ook dit is in mijn geheugen ver weg. Door dat ik altijd ben blijven spelen ben ik op veel plaatsen geweest en kan ik dit in de tijd niet meer zo goed plaatsen met wie en waar. Wat nog boven komt drijven is een personeelsfeest van de Apeldoornse Courant aan de Kanaalstraat, tafeltennisvereniging de Brug, in de Beemte (zaal de Groot), de Cavern Club, Groene fles. Een Koninginnedag waar op het speelveld van AGOVV een podium was gebouwd voor de tribune en wij samen met andere artiesten mochten optreden. Wat ik me nog heel goed herinner is dat ik in de pauze achter de tribune een oude klasgenoot tegen kwam die me vol bewondering aansprak en zei “Jij hoeft zeker nooit meer te werken”
Het afsluitbal van de vierdaagse in theater Orpheus waar we stoer een kleedkamer met op de deur The Fascinations enz hadden. Ook kregen we werk van Ed Politiek waarvan ik me nog kan carnaval in Duitsland voor de geest haal en waar we natuurlijk volkomen op de verkeerde plek waren. We waren absoluut geen carnavals band. De Poort van Kleef kwam later. In het begin kwamen we er niet tussen. Pas nadat een band was uitgevallen en wij hiervoor succesvol waren ingevallen kregen we voet aan de grond. Mede door de enthousiaste steun van het personeel, waaronder ober Dick Wolda, kregen we een contract voor 25 avonden. Het zijn er veel meer geworden. De Poort was voor ons altijd een thuiswedstrijd. Veel enthousiasme van publiek en personeel. Ook op de woensdagavond, als er dansen voor militairen was, speelden we vaak. In het begin stonden we op het toneel achter in de zaal. Later werd dit bij de zaal aangetrokken en kwam er een podium aan de zijkant.
vlnr. Neyndorff, Kneefel, Oefenruimte Griftstraat Bij de Regentesselaan – kerk
Bouwer, Sijs, Hillebrand
Als je de lange trap opliep had je links de bar. Links tussen de bar en het raam waar je uitkeek op de markt was de garderobe. Die werd beheerd door meneer Drost die ook snoep en tabakswaren verkocht. Meneer Drost had een sigarenwinkeltje op de hoek van de Rosariumstraat en de Hoofdstraat. Hij had daar telefoon, iets wat we zelf thuis nog niet hadden dus meneer Drost deed ook boekingen voor ons. Veel muzikanten hebben moeten afhaken omdat ze de militaire dienst in moesten. Ook ik en Adrie waren aan de beurt. Mijn bataljons commandant was er al snel achter dat ik in een bandje speelde en riep mij op rapport. Meestal hield dat in dat je een douw kreeg maar hij vroeg of we tijdens oud en nieuw (we moesten op de kazerne blijven omdat we parate dienst hadden) in de manschappenkantine wilden spelen.
Uiteraard hebben we dat gedaan. Tijdens mijn verdere diensttijd heb ik altijd verlof gekregen als ik moest spelen. Ook Adrie wist het altijd zo te regelen dat hij kon spelen. Hoelang de band heeft bestaan weet ik ook niet meer precies. Ik denk zo’n jaar of zes. Bij Boy en Emmy heb ik nog een tijd in huis gewoond. Ook mijn vrouw Marijke heeft er een overbrugperiode gewoond. Nadat Hans Pruimers de band had verlaten heeft Arnold Neyndorff nog een poosje bij ons basgitaar gespeeld. Waarschijnlijk hebben we toen de bandnaam nog voor korte tijd veranderd in The Crew. Het gekke is dat ik ook dit absoluut niet meer weet.
De houdbaarheidsdatum was in elk geval aangebroken en de band is zo rond 1969-1970 gestopt. Ik ben mij toen gaan toeleggen op de basgitaar en heb nog veel in bands gespeeld. Indoband Cruelcats, rockband RFB, Montezuma, Four Roses, Sugar Mama, Zuma om er maar een paar te noemen. Ik speel nog steeds met veel plezier in Chapeau met Jon Zoeten, Cees Terwel en Hendrik Pol maar dat eerste bandje is heel speciaal geweest.
Januari 2011,
Fred Hillebrand.
______________________________________________________________________________
Toen de band opgericht werd ca. 1963 had Fred Hillebrand een advertentie geplaatst om muzikanten te vinden. Ik heb daar op gereageerd als begeleidings– sologitarist. Als gitarist ben ik in deze nieuwe band aangenomen.Het optreden bij de personeelsvereniging van de Nieuwe Apeldoornse Courant, in de Beemte en ons contract bij “Kunst en Genot” en het restaurant bij het Kristalbad weet ik nog als de dag van gisteren. De band wilde professionele kant op, en dat kom ik niet combineren met mijn studie. Ik ben in 1964/1965 uit deze groep gestapt. Dus heb ik ook Adrie Sijs en het zangeresje en Hans de basgitarist gekend.
Cor Pors. 23-04-2020
———————————————————————————————————–
Personeelsvereniging Nieuwe Apeldoornse Courant.
Ik speelde daar begeleiding/solo gitaar. Dat was voor de komst van Boy Kneefel.
Cor Pors. 12-09-2023
________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________________________________