The Screws
In deze tijd, waar de wereld iets tot rust lijkt te komen en dus ook mijn eigen firma het wat rustiger aan moet doen, ben ik maar weer eens op de Waterloo-site gekomen om wat oude herinneringen op te halen.
Daar lees ik het interview met mijn vriend, ex-zwager, mede bandlid en helaas veel te vroeg overleden Hans Burghout.
Over het ontstaan en verder verloop van the Screws en Group Moanin’ (zo is de komplete naam) moet ik toch enige verbeteringen/kanttekeningen aanbrengen.
Hans was niet helemaal vanaf het begin bij deze fantastische tijd betrokken, dus:
Het prille begin van the Screws ligt op de middelbare school en gaat terug op een duo; Leen Harpe en Fred van Zeist.
Een succesvol optreden tijdens een klassenavond trok de aandacht van Eduard Schlundt-Bodien, om samen met mij “wat musikaals” te beginnen.
Ook hier weer, maar dan een jaar later, het eerste optreden op een klassenavond. Eduard op een mini Hagström versterker, ik op het stereo radiomeubel van mijn ouders en Maarten Hamming op een trommeltje en 1 bekken. We speelden “Apache” van de Shadows en nog iets. Daverend succes.
We besloten om hier mee door te gaan en vonden George Thomassen als slaggitarist en Maarten moest eerst plaats maken voor Theo Dasbach, en snel daarna kwam Bert Vloon op een professioneel drumstel de groep versterken. Na ca. 1 jaar werd Bert opgevolgd door Hans Burghout.
Als bassist vonden we Peter van de Heide. De band was compleet en noemde zich “The Screws”. Eduard: Sologitaar, George slaggitaar, Fred zang, slaggitaar, Hans, drums, Peter, bas.
Een van onze eerste nummers was “Satisfaction” van de Stones.
Roel Koehoorn was onze eerste manager, maar werd al snel opgevolgd door Harry Balster, naast een geniaal electrotechnicus (hij bouwde onze zanginstallatie: BALTOM), en die slaagde erin ons lokaal en regionaal in vele dansgelegenheden optredens te bezorgen.
Hoogtepunten: Optredens in de Accaciahal, Soos ’59, Dutch Beat Society, De Groene Fles en vele regionale optredens, tot in Den Bosch toe.
Na enige tijd werd het Peter allemaal wat te veel en maakte plaats voor Rob van Wijngaarden, “Selmer-Robbie”, hij kwam met die fantastische Selmer Bas-installatie. Na een korte periode met Robbie kwam Jan Kars als bassist en hij bleef tot het einde bij the Screws, die zich inmiddels omgedoopt hadden in Group Moanin’ (we ontdekten inmiddels de diepere betekenis van het engelse woord “screws, screwy en to screw”!!)
Lange tijd oefenden we in Soos’59, in het begin en tegen het einde in het achterhuis van de ouders van Eduard. We speelden nummers o.a. van de Kinks, Spences Davis, eigen composities, the Beatles, daarnaast een breed repertoire uit blues, rock en middle of the road.
Het klangspectrum vond uitbreiding toen George zich het orgel-spel machtig maakte en dit gaf ons de gelegenheid ons op een breder muzikaal gebied te begeven. In 1967 heb ik Group Moanin’ verlaten, om in Soos’59 als bestuurslid en voorzitter actief te worden.
De band bleef nog een korte periode actief, Eduard had de zang voor zijn rekening genomen.
Het, voorlopige, einde kwam eind 1969.
Tot hier het herschreven verhaal over The Screws en Group Moanin’
De hartelijke groeten uit Oberstenfeld bij Stuttgart.
Fred van Zeist
__________________________________________________________________________
Zomer 1967
juli 1966
______________________________________________________________________________