Koozie
JONGERENSOCIETEIT “KOOZIE” 1968 – 1973
Hierbij een foto van het originele uithangbord dat nog in het bezit is van Henk Kloppenburg.
Henk, dank hiervoor.
Het gebouw van de soos Koozie was een wit-houten noodgebouw van een voormalige Katholieke kleuterschool, waarvan het voorste gedeelte op dat moment nog als zodanig in gebruik was. Het gebouw dat eigendom was van de katholieke parochie Sint Hubertus werd eind 1968 voor jongerenactivieteiten ter beschikking gesteld. Al spoedig ontstond er een groep jongeren, die er iets wilden organiseren, omdat er in de wijk Kerschoten niets van dien aard bestond.
Het begin, 9 sept. 1969 1970
Dit is de start geweest van de Apeldoornse jongerensociëteit KOOZIE. De naam KOOZIE afgeleid van het Engelse woord cosy hetgeen “gezellig” of “knus” betekent.
Aan de zijkant van het spierwitte houten gebouw bevond zich een groot schoolplein met daarbij een houten fietsenstalling. De voorzijde was de (hoofd)ingang met dubbele deuren van het schoolgebouw, maar de ingang van soos KOOZIE bevond zich aan de achterzijde van het gebouw. De totale oppervlakte bestond uit twee ruimtes, gescheiden door een bakstenen muur. Als men het gebouw binnen ging bevond men zich in de 1e ruimte,een hal/garderobe met twee toiletten. Via een smalle gang, waar ook de kaartverkoop plaatsvond kwam men in een vierkante zaal waarbij zich direkt aan de rechter zijde het podium bevond. Aan de linker kant was de naar eigen ontwerp van ruw rondhout en tuinplanken gemaakte bar gesitueerd. Deze bar was gebouwd door Rob Bulder, een van de medeoprichters van Koozie. Het blad van de bar bestond uit een ongeveer 3 cm. dikke plank van glad geschuurd en gelakt natuurhout, waarvan de nerven duidelijk zichtbaar waren. De bar was voorzien van een rieten afdak, hetgeen een soort tropische sfeer beoogde. Ik weet nog goed, dat we hemel en aarde moesten bewegen, om van onze drankenleverancier (de fa Visser aan de Kerklaan) een 2e hands spoelbak los te weken, zodat we glazen konden gaan spoelen.
_____________________________________________________________________________________________
11 69
Vlak voor Kerstmis 1969 vestigt Riks
Bergmeester het Apeldoornse discjockey
record, hij draait 29 uur achter elkaar
platen. With a little help from my friends.
foto’s henk van ’t Veen – coda archief.
___________________________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________________________________
Het plafond van de zaal werd door vier zwart geschilderde ronde ijzeren palen, waaraan de luidsprekers van de disco intallatie waren bevestigd, gedragen. De ramen aan de schoolpleinzijde waren met wit geschilderde spaanplaten geblindeerd. Op deze platen waren met verf surrealistische schilderingen van allerlei “monsters” aangebracht. Omdat het plafond erg hoog was, werd het zwart geschilderd met matte schoolbordenverf, en halverwege de hoogte was een door de Apeldoornse Nettenfabriek geschonken zwart visnet gespannen, waarop afgedankte witte computer-ponsbanden en ballonnen waren gelegd. De verlichting bestond uit wandspots met gekleurde lampen, een podiumverlichting en een nood TL verlichting Er was een nooduitgang in het midden van de zaal naar het voorste gedeelte van het gebouw. Achteraf gezien, is het gebouw nooit brandveilig geweest, want niet alleen was alles van hout opgetrokken en waren de netten en papieren ponsbanden brandgevaarlijk, maar ook het ontbreken van brandblusapparatuur kwam de veiligheid niet ten goede. Ook het gebruik van brandende kaarsen op de tafeltjes en op de bar gaf het geheel wel een gezellig aanzien, maar het droeg zeker niet bij tot de algehele veiligheid. Het geheel is dan ook, voor zover ik weet, nooit door de brandweer goedgekeurd geweest.
De verdere inrichting bestond uit diverse tafeltjes, stoelen en enige houten banken met kussens , die rondom de ruime houten dansvloer waren gesitueerd. Op het podium stond de zelfgebouwde disco-installatie die, als er een live-band speelde kon worden verplaatst, om ruimte voor de apparatuur te maken.In het begin (eind 1968) liet de apparatuur, bestaande uit een oude buizen-versterker, die het geluid nogal vervormde en een oude platenspeler, het regelmatig afweten. Maar toen de eerste entreegelden binnen kwamen werd die al gauw vervangen. De installatie werd met een nieuwe versterker, vier boxen, twee nieuwe Garrard draaitafels en een door mijzelf gebouwd mengpaneel vervangen. Zoals reeds gezegd, hadden we een houten dansvloer, en omdat die nogal trillingsgevoelig op de apparatuur was werden de draaitafels verend opgehangen hetgeen bij het verplaatsen van de installatie voor problemen zorgde.
Aanvankelijk werd er op zaterdagavonden alleen disco gedraaid, maar al spoedig werd het geheel professioneler aangepakt met live-bands, zoals Moanin en The Bats, en niet in de laatste plaats de huis-band Square Circle, onder leiding van Maarten Roukema, die in ons gebouw een perfecte oefenruimte hadden gevonden en dan ook voor een zacht prijsje menige zaterdagavond muzikaal opvulden.
_________________________________________________________________________________________________________________________________
Zita Mackenzie, Hans de Vries,
Erna Holtkamp, Henk Kloppenborg,
Rob Bulder, Willemien Oosterwijk,
Maarten Roukema
______________________________________________________________________________________________________________________________
Doordat de inkomsten op deze avonden niet opgingen aan honoraria van de bands kon er wat gespaard worden, zodat wij af en toe een duurdere band konden inhuren, en toch de entreeprijzen hiervoor laag konden houden. Ik herinner mij nog heel goed het optreden van de Apeldoornse formatie The Gee Bross, die op dat moment net De nieuwe naam Crying Wood hadden gekregen. De geluidsinstallatie van deze band was zo krachtig, dat colaflesjes op de bar spontaan begonnen te bruisen.
Omdat wij soms problemen hadden met jongeren, die de boel op stelten kwamen zetten werd er een lidmaatschapskaart geïntroduceerd, zodat wij een soort “besloten club” hadden en mensen aan de deur konden weigeren. De lay-out van de kaart was gemaakt door het reclamebureau Bulder, waar de kaart uiteindelijk gedrukt werd is niet meer te achterhalen. De entreekaartjes werden door mijzelf vervaardigd op blanco kartonnen spoorkaartjes door ze van een datum van afgifte en een prijs te voorzien. Omdat ik bij de spoorkaartjesfabriek in Apeldoorn vakantiewerk had gedaan en daar nog wat mensen kende kon ik die dingen gratis afhalen. Uit die fabriek kwamen ook de voorgedrukte en geperforeerde consumptiekaartjes.
________________________________________________________________________________________________
Eerst RK noodkerk, daarna een kleuterschool en van
1969 tot eind 1971 gedeeltelijk jongerensociëteit
Koozie, ongeveer waar de Kelvinstraat op de
Marconistraat uitkomt, Kerschoten dus.
____________________________________________________________________________________________
Al spoedig werden er ook op zondag middag activiteiten georganiseerd. De zondagmiddag werd steevast een discomiddag met onze vaste D.J. Riks Bergmeester, die ook in ons gebouw een drie dagen en nachten durend Apeldoorns D.J. record vestigde. De gemeentelijke vergunning hiervoor werd verzorgd door ons stichtingsbestuur. Deze stichting moest al snel na de start van KOOZIE worden opgericht om juridisch en belastingtechnisch gedekt te zijn. Dit stichtingsbestuur heeft zich vrijwel nooit inhoudelijk met de dagelijkse gang van zaken bezig gehouden, en hield zich behalve wat betreft financieel-technische problemen erg op de achtergrond. Hoewel wij heel veel moeite hebben gedaan, en dikwijs in overleg met de gemeente zijn geweest betreffende het jeugd- en jongerenbeleid in Apeldoorn is het ons nooit gelukt ook maar één cent subsidie te verkrijgen. Eind 1971 hebben wij het gebouw aan de Marconistraat moeten verlaten, omdat er nieuwbouw van een bejaardenflat werd gepland. Ondanks inzet van ons en van ons stichtingsbestuur is het ons niet gelukt om een andere locatie in de wijk Kerschoten te krijgen. Er is toen overwogen het gehele gebouw, dat wij voor het symbolische bedrag van f 1,00 van de eigenaar konden overnemen, naar een nieuwe locatie in de wijk te verplaatsen, maar de gemeente weigerde elke medewerking. Na moeizaam overleg met de gemeente kregen wij toen een nieuw gebouw in het centrum aan de Tompstraat toegewezen, maar achteraf bleek, dat de grootte van het gebouw en de ligging ervan geen succes waren. Het gebouw was te klein om er nog rendabel bandjes te kunnen laten spelen, en de concurrentie van soos’59 enkele straten verderop hebben ons toen de nek omgedraaid. In het voorjaar van 1973 is KOOZIE na een leuke tijd een zachte dood gestorven.
Henk Kloppenborg. (Ex) bestuurslid en penningmeester soos KOOZIE
________________________________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________________________________________
Rik Bergmeester 15 9 1969 27 9 1969
In dit pand heeft Koozie nov.’71
ook een tijdje gezeten.
Gebouw Pniël, Trompstraat.
plm. 1971
Uit particulier plakboek Januari 1971
Apeldoorns Stadsblad 1969
Square Circle Band treedt op in 18 februari 1971
Koozie. Zie je nog bekenden? Apeldoorns Stadsblad
_____________________________________________________________________________________________________________________________________
December 1969 (Apeldoorns DJ-record Riks Bergmeester).
________________________________________________________________________________________________________________________________
Mensen, een verzoek, stuur ons een paar mooie Koozie-fotos–U doet er veel mensen een plezier mee- Dave Berry zou zeggen.. Now .. now is the moment.. now is the time .
_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________-